Δημήτρης Καζάκης:Το σύνδρομο Νταχάου της ελληνικής κοινωνίας...

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε όλοι μια πολύ ωραία παρέα. Όλοι μέσα στην καλή χαρά. Η οικονομία πάει πια σταθεροποιήθηκε κι ας συνεχίζει να πέφτει κατακόρυφα. Τι σημασία έχει πια; Κάποτε θα πιάσει πάτο και ύστερα θα αρχίσουν τα γκελ. Τι σήμερα, τι αύριο. Πάντως η ανάπτυξη έρχεται. Τα μαγαζιά και η αγορά αναθάρρησαν, έστω κι αν συνεχίζουν να κλείνουν και να πέφτει ο τζίρος ακόμη και μέσα στις γιορτές. Ο προϋπολογισμός παρουσίασε πρωτογενές πλεόνασμα (ζήτω!) έστω κι αν το κράτος έφτασε να δανείζεται με μηνιαία έντοκα γραμμάτια που μόνο σε πολεμικές περιόδους το έκανε με την δραχμή. Οι θέσεις εργασίας όπου να ‘ναι να σκάνε μύτη, έστω κι αν οι επενδύσεις συνεχίζουν να είναι σε ελεύθερη πτώση και η ανεργία να καλπάζει σε πρωτοφανή επίπεδα.

ΣΕ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Το βασικό είναι να έχουμε να λέμε μπούρδες στον κοσμάκη δια τηλεοράσεως και μέσων μαζικής αποβλάκωσης, ώστε να μην σκέφτεται την κατάστασή του, αλλά και να νομίζει ότι κάνοντας λίγο ακόμη υπομονή κάτι θα γίνει. Το σύνδρομο του Νταχάου σε πλήρη εξέλιξη. Ένα κομμάτι μισθωτών και συνταξιούχων κυρίως έχει φτάσει σε τέτοια κατάντια ώστε να πιστεύει ότι προκειμένου να εξασφαλίσω εγώ ένα κομμάτι ψωμί, ας πουλήσουν, ας εξολοθρεύσουν, ας ανασκολοπίσουν ολόκληρη την χώρα. Τι με νοιάζει; Εμένα θα μου δίνουν το ξεροκόμματο; Από κει και πέρα ας γίνουν όλα στάχτη και μπούλμπερη. Η ιδεολογία του περιθωρίου σε ολόκληρο το μεγαλείο του εκφρασμένο πολιτικά από τις δυο πιο ακραίες πολιτικές εκδοχές του. Τον φασισμό της ΧΑ και τον σεχταριστικό αναχωρητισμό της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς με πρώτο το ΚΚΕ.

Τι μας νοιάζει ρε φίλε εμάς τι θα γίνει. Έτσι κι αλλιώς τίποτε δεν γίνεται. Δεν ξέρω εγώ περί γενικού συμφέροντος και τα τοιαύτα. Ούτε και με ενδιαφέρουν. Εμένα με ενδιαφέρει να μου βρεις δουλειά και φαί. Τα άλλα άστα για τους χορτασμένους. Έτσι μιλούσε ανέκαθεν το κοινωνικό περιθώριο, όσοι οδηγημένοι στην ανέχεια έχαναν την κοινωνική τους ταυτότητα και αντικαθιστούσαν την αξιοπρέπειά τους με τα ζωώδη ένστικτα της επιβίωσης. Σ’ αυτά ποντάρει ο φασισμός, αλλά και οι ταξικές αναλύσεις των ηγεσιών της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς, με πρώτη του ΚΚΕ, που μπερδεύουν την πολιτική αδιαφορία με την ταξική συνείδηση.

Από την άλλη ενισχύονται εκείνα τα στρώματα που ξέρουν να επιβιώνουν από την παρασιτική οικονομία των επιδοτήσεων και της εξάρτησης από τις ανοιχτές αγορές. Σύγχρονοι αργυραμοιβοί, τρωκτικά κονδυλίων και δανείων, επιστήμονες της λούφας και του λουφέ, παρατρεχάμενοι μηχανισμών, επιχειρήσεις «εισαγωγαί-εξαγωγαί» και επί παντός επιστητού, βιτρίνες ξεπλύματος χρήματος και μαφίας, ειδικοί της αρπαχτής και επιχειρηματίες της κομπίνας. Ποτέ ξανά η ελληνική οικονομία δεν είχε την μορφή που παίρνει σήμερα. Ολόκληρος ο υπόκοσμος της οικονομίας, επιχειρηματικός και άλλος, αναδεύεται και βγαίνει στην επιφάνεια. Ο κόσμος του μαυραγορητισμού όλων των ειδών επί ποδός πολέμου.

Σ’ αυτά τα κοινωνικά στρώματα επιδιώκει να στηριχθεί και το καθεστώς της νέας κατοχής.

2,5 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΕπ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΗΤΙΣΜΟΥ

Δείτε για παράδειγμα την ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών στις 10/12 σχετικά με πρόγραμμα εκταμίευσης 750,5 εκ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων προς τη χώρα μας, από Τρίτη 11/12 έως Παρασκευή 21/12/2012.

Το ποσό των εκταμιεύσεων από την ΕΤΕπ προς τη χώρα μας, εντός του 2012, θα ανέλθει συνολικά σε 908,2 εκ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος που αρχίζει

Συγκεκριμένα το πρόγραμμα εκταμίευσης έχει ως εξής:

Τρίτη, 11/12/2012, θα εκταμιευτούν 200 εκ. ευρώ για τη χρηματοδότηση του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς 2007-2013. Βλέπε ημέτερα τρωκτικά κονδυλίων χωρίς αντίκρυσμα.

Την Τετάρτη, 12/12/2012, και την Παρασκευή, 14/12/2012, θα εκταμιευτούν 148 εκ. ευρώ για τη χορήγηση 5 δανείων στη ΔΕΗ. Πώς αλλιώς η ΔΕΗ θα επιδοτεί τους αεριτζήδες επενδυτές παροχής ρεύματος;

Τη Δευτέρα, 17/12/2012, θα εκταμιευτούν 250 εκ. ευρώ προς την ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ για το Μετρό Θεσσαλονίκης. Πάλι ημέτεροι ειδικευμένοι στην βρώση κονδυλίων δίχως αντίκρισμα.

Την Τρίτη, 18/12/12, θα εκταμιευτούν 50 εκ. ευρώ προς τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων. Χρωστούμενα προς ημέτερους εργολάβους.

Την Τετάρτη, 19/12/2012, θα εκταμιευτούν 30 εκ. ευρώ προς τη ΔΕΣΦΑ. Πάλι προς βρώσιν των ημετέρων.

Την Πέμπτη, 20/12/2012, θα εκταμιευτούν 60 εκ. ευρώ προς την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος για δάνεια σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι μόνες μικρομεσαίες που θα δουν δάνεια είναι της γνωστής κατηγορίας «πάρε τα λεφτά και τρέχα».

Την Παρασκευή, 21/12/2012, θα εκταμιευτούν 12,5 εκ. ευρώ προς την Παγκρήτια Συνεταιριστική Τράπεζα για δάνεια σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Βλέπε βαθύ ΠΑΣΟΚ. Αναμένεται, επίσης, η εκταμίευση, εντός Δεκεμβρίου, 140 εκ. ευρώ προς την Alpha Βank για δάνεια σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Μια από τα ίδια.

Το ποσό των εκταμιεύσεων από την ΕΤΕπ προς τη χώρα μας, εντός του 2012, θα ανέλθει συνολικά σε 908,2 εκ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος που αρχίζει αύριο. Υπενθυμίζεται ότι, ήδη εντός του έτους, δόθηκαν 17,7 εκ. ευρώ σε παραχωρησιούχο για τον αυτοκινητόδρομο Κόρινθος-Τσακώνα-Καλαμάτα. Ο οποίος το μόνο που έκανε είναι να πάρει τα λεφτά και να παραδώσει μόνο το κομμάτι εκείνο του δρόμου που είχε έτοιμο εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Τα λεφτά έγιναν καπνός στο εξωτερικό και ο παραχωρησιούχος απέκτησε το δικαίωμα για ένα ακόμη σταθμό διοδίων.

Επιπλέον, για το 2013, αναμένεται:

Να εκταμιευτούν 250 εκ. ευρώ, προς την ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ για το Μετρό της Αθήνας, το διάστημα Φεβρουαρίου-Μαρτίου. Να υπογραφεί σύμβαση 300 εκ. ευρώ με την ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, το πρώτο τρίμηνο του έτους. Κι όλα αυτά μήπως και επιτρέψει η συγκεκριμένη εταιρεία να ανοίξουν οι σταθμοί του Μετρό που είναι εδώ και πάνω από ένα χρόνο έτοιμοι έως το Ελληνικό. Ούτε ευρώ από όλα αυτά δεν πρόκειται να πάει σε εργοτάξιο. Πρόκειται για χρηματοδότηση επιχειρηματικής και κομματικής αρπαχτής με πρόφαση τους έτοιμους σταθμούς που δεν δίνονται στην κυκλοφορία.

Να εκταμιευτούν τουλάχιστον 200 εκ. ευρώ προς τη ΔΕΗ, με την υπογραφή των συμβάσεων εντός Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου. Νέα επιδότηση της αρπαχτής με το ρεύμα προς όφελος επιχειρηματικών κυκλωμάτων της κομπίνας.

Να γίνει η υπογραφεί σύμβασης 100 εκ. ευρώ για τον ΟΣΚ. Κι από τον ΟΣΚ στα θυλάκια των κομματικών εργολάβων για έργα που δεν έγιναν, ούτε πρόκειται να γίνουν ποτέ.

Να αρχίσει η σταδιακή εκταμίευση προς τις τράπεζες ΕΘΝΙΚΗ, ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ, ΠΕΙΡΑΙΩΣ και EUROBANK για δάνεια σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ο δανεισμός αυτός είναι μια ακόμη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Όσο θα δουν δάνεια οι μικρομεσαίες – με εξαίρεση την γνωστή κατηγορία του «πάρε το χρήμα και τρέχα» - άλλο τόσο θα δει ανάπτυξη η Ελλάδα μέσα στο 2013.

Η εκταμίευση 650 εκ. ευρώ για τους αυτοκινητόδρομους, με την προϋπόθεση ότι θα ολοκληρωθούν όλες οι συμφωνίες του ελληνικού δημοσίου με τους παραχωρησιούχους.

Η εκταμίευση επιπλέον 42,2 εκ. ευρώ σε παραχωρησιούχο για τον αυτοκινητόδρομο Κόρινθος-Τσακώνα-Καλαμάτα.

Πρόκειται για χαμένα λεφτά τα οποία δίνονται ως προϊόν ωμού εκβιασμού από τους παραχωρησιούχους για έργα το κόστος των οποίων έχουν ήδη προεισπράξει – από το ελληνικό δημόσιο και από τα διόδια – αλλά δεν έχουν κατασκευάσει. Τα χρήματα αυτά όπως θα εισπραχθούν, έτσι θα βγουν εκτός Ελλάδας για να ενισχύσουν την κεφαλαιακή επάρκεια των εταιρειών για δουλειές που διεκδικούν σε άλλες χώρες.

Ούτε μια θέση εργασίας και μάλιστα σταθερής απασχόλησης δεν πρόκειται να προσθέσουν όλα αυτά τα εκατομμύρια. Οι κυβερνώντες τα δανείζονται για να πληρώσουν ανοιχτά συμβόλαια με τους δικούς τους κομματικούς φίλους, ημετέρους και επιχειρηματίες της αρπαχτής. Με το αζημίωτο βέβαια για τους ίδιους και τα κομματικά ταμεία τους. Να πώς λειτουργεί η δική τους «δημοκρατία».

ΠΟΙΟΥΣ ΤΡΕΜΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ;

Ανάμεσα στις δυο συμπληγάδες συνθλίβονται τα πιο παραγωγικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία υποφέρουν και απαξιώνονται, αλλά κρατάνε ακόμη και αποτελούν την μοναδική ελπίδα. Πρόκειται για το πιο επιστημονικά και τεχνικά εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό μαζί με τους ελευθεροεπαγγελματίες που βρίσκονται έξω από τα κυκλώματα της αρπαχτής, αλλά και τους μικρομεσαίους που στηρίζονται στην παραγωγή και στην αγοραστική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων. Αυτά τα στρώματα δεν έχουν αποδεχτεί την ήττα τους, ούτε θεωρούν ότι πρέπει να ξεπουληθούν για ένα κομμάτι ψωμί. Ούτε οι ίδιοι, ούτε η πατρίδα τους. Είναι τα μόνα κοινωνικά στρώματα τα οποία κυμαίνονται αυτή την στιγμή γύρω στο 60% και διαθέτουν κοινωνική συνείδηση η οποία ξεκινά από το ελάχιστο, την διεκδίκηση της πατρίδας τους. Κι αυτά μπορούν να κάνουν την μεγάλη τομή. Να φέρουν τα πάνω κάτω μόλις βρουν κοινό βηματισμό και κοινή κοινωνικοπολιτική έκφραση.

Αυτά τρέμει και το επίσημο καθεστώς. Γι’ αυτό και προσπαθεί να τα διεμβολίσει αξιοποιώντας κοινωνικές, επαγγελματικές και ιδεολογικές αντιθέσεις. Άλλο εργάτης, άλλο μικρομεσαίος, άλλο υπάλληλος, άλλο ελευθεροεπαγγελματίας, άλλο αριστερός, άλλο δεξιός. Προσπαθεί να υπονομεύσει τον μοναδικό τρόπο στη βάση του οποίου μπορούν να ενωθούν τόσο διαφορετικές κοινωνικές κατηγορίες και στρώματα του λαού, δηλαδή τον πατριωτισμό τους. Από την μια με τον φασισμό που σήμερα εκπορεύεται από την ευρωένωση και συνίσταται στην άρνηση κάθε έννοιας δημοκρατίας, μιας και σκόπιμα ταυτίζεται με την σημερινή κατάσταση της εξαγοράς και της διαφθοράς. Κι από την άλλη με τις ταξικές αναλύσεις της αριστεράς που αρνούνται κάθε έννοια πατριωτικού και εθνικού καθήκοντος απέναντι στις δυνάμεις των αγορών και του σύγχρονου ιμπεριαλισμού.

ΑΠΌ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ… ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑ

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σ’ όλον αυτόν τον ορυμαγδό καμιά λεγόμενη αντιμνημονιακή δύναμη δεν βρήκε το κουράγιο ή την ευαισθησία να καταγγείλει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας, το οποίο από 1/1/2013 τέθηκε σε ισχύ στην ευρωένωση. Λες και δεν συνέβη τίποτε το σημαντικό. Έχουν σημαντικότερα να ασχοληθούν. Όπως με την παραπομπή του Παπακωνσταντίνου για πλημμέλημα. Εδώ έχουμε την χαρακτηριστική περίπτωση ενός οικονομικού δολοφόνου που εκτέλεσε συμβόλαιο εναντίον της χώρας και του λαού της, που πιάστηκε στα πράσα να χειραγωγεί τα στοιχεία της Στατιστικής μαζί με τον κολλητό του τον Γεωργίου μόνο και μόνο για να τεθεί η χώρα υπό καθεστώς κατοχής, που υπέγραψε συμβάσεις που προσιδιάζουν σε εσχάτη προδοσία και τα ξεχνάμε όλα αυτά μόνο και μόνο για την παραποίηση της λίστας Λαγκάρντ.

Δηλαδή του χαρίζουμε την εσχάτη προδοσία και τον τραβολογάμε για ένα πλημμέλημα. Αυτό σημαίνει μίνι «κάθαρση» τύπου 1989 κατά το πρότυπο του Αλ Καπόνε. Όταν θέλησε το οργανωμένο έγκλημα στις ΗΠΑ της ποταπαγόρευσης να γίνει legit, δηλαδή να γίνει νομότυπο και έτσι να πλατύνει τους ορίζοντες των επιχειρήσεών του, έδωσε το πιο διαβόητο αφεντικό της ως εξιλαστήριο θύμα. Τον Αλ Καπόνε τον έπιασαν για φοροδιαφυγή και όχι για το πλήθος των εγκλημάτων του. Κι αυτό γιατί πολύ απλά έπρεπε να φύγει από την μέση ήσυχα κι ωραία, χωρίς να ξηλωθεί ολόκληρο το δίχτυο που είχε στηθεί και συνένωνε την μαφία, το οργανωμένο έγκλημα με το δικαστικό και πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ. Έτσι και με τον Παπακωνσταντίνου. Κλείνουμε την υπόθεση της εσχάτης για την οποία θα έπρεπε να λογοδοτήσει ακόμη και η αντιπολίτευση και τον κυνηγάμε για παραποίηση εγγράφου.

ΧΡΕΟΣ… ΠΟΙΟ ΧΡΕΟΣ;

Την ίδια ώρα καταφέρνουμε να αποπροσανατολίσουμε τον κόσμο από τα φλέγοντα ζητήματα που τον αφορούν άμεσα. Και υπάρχει πιο φλέγον ζήτημα από το δημόσιο χρέος; Ναι, υπάρχει. Το εξωτερικό της χρέος, που αισίως έχει ξεπεράσει τα 413 δις ευρώ το τρίτο τρίμηνο του 2012 και μάλλον θα τερματίσει πάνω από τα 440 δις ευρώ στο τέλος του έτους. 100 δις ευρώ περισσότερα από το 2009. Όμως μην ανησυχείτε το χρέος της χώρας βρίσκεται στα κατάλληλα χέρια, στα χέρια των τοκογλύφων οι οποίοι κάθε φορά που θα βλέπουν ότι η οικονομία σβήνει τελειωτικά, θα κάνουν κάποιο ελάχιστο σκόντο μόνο και μόνο για να βάζει σε διαδικασία πληρωμής ξανά ολόκληρη την χώρα. Τέτοια επιτυχία.

Με κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους που έχουν εκ προοιμίου αποδεχτεί ότι όποιος χρωστά δεν μπορεί να διαθέτει εθνική κυριαρχία, είναι η καλύτερή τους. Ποτέ ξανά στην ιστορία του κρατικού ή δημόσιου χρέους από τον 19ο αιώνα και μετά δεν βρέθηκε κράτος που να έχει αποδεχτεί με τόσο προκλητικό και θεσμοθετημένο τρόπο ότι δεν διαθέτει εθνική κυριαρχία μπροστά στους δανειστές του. Ούτε καν η Ελλάδα που γεννήθηκε ως χρεοκοπημένο κράτος (1827 η πρώτη επίσημη χρεοκοπία της) με τα κράτη των δανειστών της ως προστάτιδες δυνάμεις. Κι αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί κανέναν από τους επίσημους ταγούς της πολιτικής σε συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Από την στιγμή που χρωστάς δεν μπορείς να έχεις εθνική κυριαρχία, σου λένε και σ’ αφήνουν εμβρόντητο. Ξεχνώντας φυσικά ότι μια τέτοια δήλωση στην ουσία αρνείται στον οφειλέτη κάθε δικαίωμα στην ζωή και στην περιουσία του από την στιγμή που χρωστά. Κι αν το αποδέχονται για μια ολόκληρη χώρα, φανταστείτε τι είναι έτοιμοι να αποδεχτούν για τα νοικοκυριά, τους ελευθεροεπαγγελματίες και τους μικρομεσαίους που βρίσκονται στα χέρια των τραπεζών.

Όλοι αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάντια μας διαβεβαιώνουν ότι όλα πέρασαν. Θα κάνουν και την αυτοκάθαρσή τους ελέω μιας ανύπαρκτης δικαιοσύνης και όλα μέλι-γάλα. Γιατί λοιπόν διαμαρτύρεστε; Αφήστε που μ’ αυτόν τον τρόπο πολύ γρήγορα θα μας οδηγήσουν στις κάλπες και μέχρι να το καταλάβουμε η ύφεση θα ξαναχτυπά την πόρτα μας ακόμη πιο βαθιά και απόκοσμη, η καταστροφή θα συνεχίσει να συσσωρεύει εκατόμβες θυμάτων με όρους μαζικής ανεργίας και εξαθλίωσης, ενώ το χρέος θα καλπάζει.

Όμως μην ανησυχείτε. «Μα τι θέλετε δηλαδή; Να βγούμε από το ευρώ;» τους ακούω να μας λένε ήδη από σήμερα και καβάλα σε νέα πλουμιστά πολιτικά σχήματα είναι έτοιμοι να μας φορτωθούν, εξαγνισμένοι, άσπιλοι και δικαιωμένοι! Κι όλα αυτά γιατί ποντάρουν στα σίγουρα: όποιος αποδέχεται το χρέος και την παραμονή της χώρας στο ευρώ δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο την ισοπέδωση της κοινωνίας και το ξεπούλημα της χώρας. Ποντάρουν δηλαδή στην ανοησία, την αφέλεια, το δόλο και φυσικά στον κομματικό πατριωτισμό, που δίκαια πρέπει να του αποδώσουμε τον αφορισμό του Σάμιουελ Τζόνσον ότι «είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων».

Κι ενώ ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, έχει φορέσει τα καλά του και ετοιμάζεται για εκλογές, το χρέος έχει εξαφανιστεί από την ατζέντα τους. Λες και δεν υπάρχει. Δεν υφίσταται. Όλοι προσποιούνται ότι το θέμα θεωρείται λήξαν. Κοινή συναινέσει. Βλέπετε, κανέναν δεν συμφέρει να μιλά ο λαός για τα δύσκολα. Κανέναν δεν συμφέρει να ρωτά ο λαός το προφανές: τι θα γίνει με το χρέος και μάλιστα εντός ευρώ; Πώς μπορείς να κοροϊδέψεις κάποιον όταν αυτός αντιλαμβάνεται ότι με το χρέος και με το ευρώ είναι αδύνατον να δει άσπρη μέρα; Πώς μπορείς να εξαπατήσεις κάποιον και να του τάξεις λαγούς με πετραχήλια όταν αυτός σε ρωτά επίμονα τι θα κάνεις με το χρέος και που θα βρεις τα χρήματα με το ευρώ; Κι έτσι, ελέω μνημονιακών και αντιμνημονιακών, έχει επιβληθεί η σιωπή των αμνών. Για το μόνο που επιτρέπεται να συζητά το αμνοερίφιο είναι για το «μνημόνιο», δηλαδή μόνο για την μέθοδο της σφαγής. Η σφαγή αυτή καθαυτή θεωρείται δεδομένη. Αρκεί το θύμα να μην το αντιληφθεί.

Όπως λέει κι ο ποιητής: Τις αγελάδες τα καμιόνια | Τις μπαρκάρουν τρεις-τρεις | Ήρεμος τραμπαλίζεται | Ο λαιμός τους και βαρύς |… Μα να τους εξηγήσει δεν μπορεί | Γλώσσα καμία | Πως είν’ μεσάνυχτα | Και πως τις πάνε στα σφαγεία.

Δημοσιεύτηκε Στο Χωνί, 6/1/2013, dimitriskazakis.blogspot.com